เมื่อ "รักเรา" ไม่ใช่ที่หนึ่ง

การไม่ได้เป็นที่ "หนึ่ง" ในใจคนที่เรารักนั้น ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเสมอไป การเป็นที่สอง ในใจเขานั้น ย่อมดีกว่าการเป็นที่สาม ที่สี่ หรือถึงแม้ว่า . . . เราจะเป็นที่สุดท้าย แต่มันก็ยังดีกว่า การที่เราไม่ได้อยู่ในใจเขาคนนั้นเลยไม่ใช่หรือ
จงยิ้มให้ความรัก และ รักต่อไปเถอะ แม้ว่า . . . รักนั้นอาจไม่ใช่ที่หนึ่ง จนกว่าที่เรา จะบอกกับตัวเองว่า . . . "เราทนอีกต่อไป ไม่ได้แล้ว เราเหนื่อยกับรัก ที่เป็นเช่นนี้เหลือเกิน"
การรักใครสักคนนั้น . . . ง่ายกว่าการตัดใจ จากใครสักคนนัก การสบตา จากใครสักคนนั้น . . . ย่อมมีความสุข กว่าการหลบตาใครสักคน เป็นแน่แท้ จะมีสักกี่คน ที่สามารถทำให้เรายิ้มได้ . . . . . . อย่างสุดหัวใจ และเศร้าได้อย่างสุดหัวใจ
อย่า . . . โทษเขา ที่ไม่ได้รักเรา อย่า . . . โทษพรหมลิขิตที่ทำให้เราเจอกัน แต่ไม่ได้ทำให้เรารักกัน อย่า . . . โทษหัวใจตัวเองที่ไปรักเขา อย่า . . . โทษกาลเวลาที่ทำให้เราเจอกันช้าไป จงมีความสุข และยิ้มให้กับสิ่งต่าง ๆ เถอะ
ยิ้มให้กับคนที่เขาไม่รักเรา . . . เพราะอย่างน้อยเขาก็คือ คนที่ได้รับความรักจากเรา ยิ้มให้กับพรหมลิขิต ที่ทำให้เราเจอกันถึงแม้เราจะไม่ได้รักกัน . . . เพราะอย่างน้อยพรมลิขิต ก็ยังได้ทำให้เราได้รู้จักกัน
ยิ้มให้กับหัวใจตัวเอง ที่ไปรักเขา . . . เพราะอย่างน้อยหัวใจของเรา ก็ยังได้เรียนรู้กับความรัก ยิ้มให้กับกาลเวลา ที่ทำให้เราเจอกันช้าไป . . . เพราะอย่างน้อย ก็ยังทำให้เราได้เจอกัน เราควรดีใจไม่ใช่หรือ ที่อย่างน้อยเรายังยิ้มให้กับคนที่เรารักได้