เป็นห่วง++

แพทย์แนะนำคนที่มีอาการปวดหัวบ่อยโดยไม่ทราบสาเหตุ รักษาไม่หายด้วยยา และมีอาการคลื่นไส้อาเจียนร่วม ให้รีบพบแพทย์ เพื่อตรวจโรคเนื้องอกในสมอง พบคนไทยป่วยเรื่อยๆ แต่ยังไม่มีสาเหตุแน่ชัด แต่คนที่เคยได้รับการฉายรังสีบริเวณสมอง มีความเสี่ยงสูง 1 ต่อ 1,000 ส่วนความเสี่ยงรอง คือ คนที่ใช้โทรศัพท์มือถือ และทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมปิโตรเลียม รวมทั้งเกษตรกรที่ได้รับยาฆ่าแมลง
นพ.อัตถพร บุญเกิด ประสาทศัลยแพทย์ โรงพยาบาลรามาธิบดี เปิดเผยว่า ปัจจุบันทั่วโลกมีผู้ป่วยโรคเนื้องอกในสมอง เฉลี่ย 20 คนต่อแสนประชากร สำหรับคนไทยพบเรื่อยๆ แต่ยังไม่มีตัวเลขแน่นอน ส่วนสาเหตุของโรคปัจจุบันยังไม่ทราบแน่ชัด แต่พบว่าคนที่เคยได้รับการฉายรังสี ร่างกายมีภูมิต้านทานบกพร่อง เช่น ติดเชื้อเอชไอวี หรือได้รับการปลูกถ่ายอวัยวะ เป็นปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องแน่นอน
ส่วนปัจจัยที่อาจเกี่ยวข้องทางอ้อม แต่ยังไม่มีหลักฐานทางการแพทย์เพียงพอ ได้แก่ การได้ รับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เช่น การใช้โทรศัพท์มือถือ การได้รับสารเคมีบางชนิด และอาชีพที่เสี่ยงสูง ได้แก่ โรงงานอุตสาหกรรมปิโตรเลียม และเกษตรกรที่ได้ รับยาฆ่าแมลง ส่วนกรรมพันธุ์เป็นปัจจัยส่วนหนึ่ง แต่ส่วนน้อยที่มีการถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้
“ส่วนใหญ่ยังไม่ทราบสาเหตุ แต่ปัจจัยเสี่ยงที่ทราบแน่ๆคือ คนที่เคยได้รับการฉายแสงบริเวณศีรษะมาก่อน ในอนาคตคือโอกาส 1 ใน 1,000 ทำให้เกิดเนื้องอกในสมองได้ และพวกที่มีการติดเชื้อเอชไอวี การรักษาหลักๆ ยังเป็นการผ่าตัด เอาผลชิ้นเนื้อมาตรวจว่าเป็นเนื้อดีหรือเนื้อร้าย กรณีเป็นเนื้อดี การผ่าตัดถ้าผ่าได้ปลอดภัยเอาออกได้หมดก็ทำให้ไม่ต้องไปฉายแสง หรือให้เคมีบำบัดต่อ แต่ถ้าเป็นเนื้อร้ายเอาออกได้มาก ก็สามารถลดปริมาณการฉายแสงลง หรือลดปริมาณการให้ยาเคมีบำบัดลง

Parmi la population française, le métier de Montreur d'Ours a été une spécialité, quasiment exclusive, des habitants de deux vallées ariégeoises: celles de l'Alet (Ustou) et du Garbet (Aulus-Ercé-Oust).
Comme toute la montagne pyrénéenne, ces deux vallées étaient autrefois très peuplées. Vers 1850, on y comptaient jusqu'à 10.000 habitants (pour 1500 environ aujourd'hui). Les conditions de vie y étaient difficiles et, depuis longtemps, les hommes surtout avaient l'habitude de s'expatrier temporairement pour effectuer des travaux agricoles en Espagne et dans le bas pays. Au XVIIIe siècle, commença à se développper parallèlement le colportage, activité qui ne cessa qu'au début du XXe siècle.
C'est à Ustou, semble-t-il, qu'à la fin du XVIIIe siècle, on voit les premiers Montreurs d'Ours pyrénéens. Ce métier était déjà pratiqué depuis le Moyen-Age, et peut-être avant, en France et dans toute l'Europe, par les Tziganes ou Bohémiens. L'un d'eux, probablement, donna l'idée à un habitant d'Ustou de dresser les oursons capturés dans les montagnes environnantes.
Les Montreurs d'Ours d'Ustou présentèrent leurs animaux dressés, en France et en Espagne, et de là, pour quelques uns, en Amérique du Sud. Puis, avant le milieu du XIXe siècle, pour des motifs qui ne nous sont pas connus, cette activitié périclita sans cesser complètement à Ustou. A cette même époque, elle se développa d'une manière très importante dans la vallée du Garbet.
Ce sont alors plusieurs centaines de Montreurs d'Ours, dont les noms nous sont connus, qui, jusqu'à la première guerre mondiale, partirent d'Ercé, Oust et, à moindre degré, Aulus pour voyager dans une grande partie du globe.
Les premiers réalisèrent leurs tournées en France et dans les pay limitrophes. Certains ensuite s'aventurèrent en Grand-Bretagne, puis de là au Canada, aux Etates-Unis et dans toute l'Amérique du Sud.
Au début, les oursons dressés étaient d'origine pyrénéenne, mais, très vite, les besoins devinrent tels que d'autres origines durent être recherchées. C'est pourquoi beaucoup d'oursons ont été ensuite achetés à Marseille où l'on trouvait des marchands d'animaux s'approvisionnant dans les pay des Balkans.
C'est au début du XXe siècle que le nombre de Montreurs d'Ours a diminué. La première Guerre Mondiale coincide avec la fin de l'activité des Montreurs d'Ours pyrénéens. Cette activité se poursuivit néamoins grâce aux Tziganes ou Bohémiens.